مصارف بانکها از پایه پولی یا ذخائر (پول مخلوق بانک مرکزی) در دو سرفصل ۱- ایفای تعهد سپرده قانونی به بانک مرکزی و ۲- نگهداری ذخائر جهت تبادل منابع سپرده ای بین بانک ها می باشد. اما حجم سپرده ها و میزان جابجایی آن میان بانکها به حدی بود که سپرده مازاد کفاف این نیاز را نمیداد و بانک مرکزی مجبور به تزریق منابع پایه پولی (از محل افزایش بدهی بانکها به بانک مرکزی) شد تا تبادل سپرده ها به راحتی صورت گیرد.
بر اساس گزارش بنکر، چون خلق پول از هیچ و بدون ذخائر پیشینی صورت میگیرد، افزایش بدهی بانکها به بانک مرکزی ، نمادی از درونزایی پایه پولی است.