مدیرعامل شرکت سوخت رسانی و خدمات کشتیرانی ستاره قشم از تولید سوخت کم ­سولفور داخلی با همکاری شرکت­های دانش­ بنیان خبر داد و گفت: در سالی که از سوی مقام معظم رهبری به نام «تولید، دانش­ بنیان، اشتغال­آفرین» مزین شده، کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران با همکاری شرکت­های دانش­ بنیان، تولید و افزایش سوخت کم­ سولفور برای تامین نیاز شناورهای خود را در دستور کار خود قرار داده است.

به گزارش بورس و بانک و به نقل از روابط عمومی منطقه آزاد قشم؛«محسن فاخری » در جمع خبرنگاران با بیان اینکه پروژه سوخت رسانی(بانکرینگ) بندر سلخ قشم، با صدور تصویب­نامه خاص هیات وزیران در میانه دهه 1380 به مرحله اجرا درآمده است، خاطرنشان کرد: این پروژه در 5 کیلومتری بندر صیادی سلخ واقع در جزیره قشم و با موقعیت مناسب و فاصله 5 مایلی با خلیج فارس احداث شده و به صورت ویژه برای سوخت رسانی به شناورهای ناوگان در نظر گرفته شده است.

وی از تولید سوخت کم­سولفور داخلی با همکاری شرکت­های دانش­بنیان خبر داد و گفت: در سالی که از سوی مقام معظم رهبری مزین به نام «تولید، دانش­بنیان، اشتغال­آفرین» است، شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران موفق شده با همکاری شرکت­های دانش­بنیان، اقدام به تولید سوخت کم­سولفور داخلی برای تامین نیاز شناورهای ناوگان نماید.

فاخری با بیان اینکه مجموعه اقدامات گسترده ای جهت توسعه فعالیت­ها و تولید سوخت کم­سولفور در مجموعه سلخ با همکاری شرکت های دانش بنیان و سایر صنعتگران داخلی انجام شده، تصریح کرد: این مجموعه اقدامات با هدف ایجاد و استقرار تکنولوژی تولید سوخت کم­سولفور مستمراً در حال انجام است که پیشرفت­های خوبی نیز حاصل شده است. 

مدیر عامل شرکت سوخت رسانی و خدمات کشتیرانی ستاره قشم در پایان خاطر نشان کرد: میزان سرمایه گذاری صورت گرفته در پروژه سوخت رسانی(بانکرینگ) سلخ قشم تا این مرحله بالغ بر 1700 میلیارد ریال بوده است و هم اکنون نیز علاوه بر احداث زیرساخت ها، نسبت به اخذ مجوزها و گواهینامه های بین المللی مربوطه نیز اقدام شده است.

فاخری افزود: گروه کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران با درک ضرورت ورود ایران به صنعت بانکرینگ، سهام شرکت تاپیکو را خریداری کرد و هم اکنون 60 درصد سهام و حق مدیریت پروژه را در اختیار دارد؛ همچنین شرکت ملی نفتکش ایران با 15 درصد و منطقه ازاد قشم نیز با 25 درصد سهم در پروژه سوخت رسانی سلخ قشم مشارکت دارند.

مدیرعامل شرکت سوخت رسانی و خدمات بندری ستاره قشم وابسته به گروه کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران با بیان اینکه مطالعات اولیه و امکان سنجی طرح به لحاظ اقتصادی و فنی از ابتدا با هدف ایجاد زیرساخت‌های لازم جهت تولید، بارگیری و تخلیه سوخت و مشتقات نفتی و تأمین ترابری دریایی با ظرفیت 4 میلیون تن، در دو بخش ساحلی (پالایشگاه و سایت ذخیره سازی) و فرا ساحلی(بندر و اسکله) بـه انجـام رسـیده بود؛ تصریح کرد: گروه کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران طی ده سال گذشته با تامین سرمایه مورد نیاز جهت پیشبرد و تکمیل و اتمام پروژه در هر دو بخش خشکی و دریا نسبت به احداث زیرساخت­های لازم برای این طرح اقدام نموده است. 

وی ادامه داد: به منظور امکان بهره برداری از طرح، بلافاصله در سال 1393 همزمان با اجرای تاسیسات مجموعه ذخیره سازی نسبت به اجرای بخش فراساحلی اقدام شده است به طوریکه با اتمام بخش مخازن و تاسیسات مربوطه، بخش فراساحلی بیش از 60 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.

به گفته فاخری بخش ساحلی طرح سوخت رسانی در زمینی به مساحت بیش از ۱۲ هکتار (شامل 10 مخزن نگهداری فرآورده‌های نفتی به حجم 52600 متر مکعب، بیش از 10 کیلومتر خطوط لوله انتقال سوخت، پمپ خانه، تأسیسات دوش‌های تخلیه تانکرهای حامل سوخت سنگین و گازوئیل، تأسیسات بلندینگ و بویلر روغن داغ و...) ایجاد و در انتهای سال 1395 تکمیل شده است.

وی با اشاره به اینکه بخش فراساحل این طرح با هدف احداث اسکله و موج شکن در مجاورت سایت خشکی و مخازن و در جهت تکمیل مسیر انتقال سوخت و پهلوگیری ایمن شناورها، دارای حوضچه آرامشی بمساحت بیش از 60 هکتار شامل دو شاخه موج شکن (موج شکن اصلی به طول 1600 متر و موج شکن فرعی با 7۰۰ متر طول) است؛ خاطر نشان کرد: هم اکنون یک پست اسکله برای پهلوگیری شناورها با ظرفیت بار 10 هزار تن(DWT) طراحی و اجرا شده است که با عمق آبخور  8.5 متـر بـدون نیـاز بـه لایروبـی، قابلیت پهلودهی شناورهای سوخت رسان (با کمک 4 دلفین و 8 بولارد) را دارد.

فاخری یکی از مشکلات پیش روی پروژه سوخت رسانی(یانکرینگ) بندر سلخ قشم را عدم ایجاد پالایشگاه تولید سوخت که از اهداف اصلی طرح از ابتدا بود اعلام کرد و ادامه داد: در کنار این مهم، الزامات بین المللی 2020 سازمان بین المللی دریانوردی(IMO) در خصوص سوخت کم سولفور نیم درصد به مانعی برای راه اندازی کامل این پروژه بدل شده است.

وی علت این امر را فقدان زیر ساخت های لازم برای تولید انبوه سوخت کم سولفور دانست و گفت: ایجاد زیرساخت های لازم جهت تولید سوخت کم سولفور، نیازمند سرمایه گذاری سنگین مجدد به همراه انتقال تکنولوژی و تجهیزات است که در شرایط و محدودیت­های فعلی، دستیابی به آن زمان بر است.